Kaarten met hellingshoek nu ook voor Aosta/Italië

Voor toerskiërs is het belangrijk te weten hoe steil een helling is. De hellingshoek vertelt hoe gemakkelijk je omlaag skiet, en is bepalend bij het inschatten van lawinegevaar. Voor Italië moest je tot nu toe zelf minutieus de hoogtelijnen op de stafkaart analyseren. Voor de Aosta-regio kun je nu ook op internet zien wat de hellingshoek is. Dat is ook handig wanneer je in de zomer op pad gaat. 

Als je met een gids op pad gaat, kun je eenvoudigweg achter de gids aanlopen. De meeste deelnemers aan het toerskiprogramma vinden het echter ook leuk om de tochten thuis serieus voor te bereiden. Voor Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk heb je daarvoor al goede stafkaarten op Internet met de mogelijkheid om een extra laag toe te voegen waarop de hellingshoek in kleuren wordt aangegeven. De autonome regio Aosta heeft nu een website beschikbaar gemaakt waarop de hellingshoek ook zichtbaar gemaakt kan worden. Dat is dus interessant als je een toer gaat maken in het Valpelline, bij de Gran Paradiso, of in het Val di Rhemes.

De website is opgezet voor wandelaars, en een groot deel van de wandelpaden is al ingetekend. Ook berghutten en bivakhutjes zijn al ingetekend. Dat is natuurlijk prachtig als je ook in de zomer graag de bergen in gaat. Je kunt de ingetekende routes selecteren, downloaden, en er extra informatie van zien zoals een hoogteprofiel. Je kunt ook zelf routes toevoegen. Dat is dus ook goed bruikbaar als je een skitoer gaat voorbereiden. De userinterface is ook in het Engels, Duits en Frans beschikbaar, zodat je geen Italiaans hoeft te leren.

Survival 1.0

Je vindt de kaarten op de website http://geonavsct.partout.it/pub/geosentieri/index.html?lingua=en Als je de hellingshoek wil laten zien, dan kies je in het deelscherm links onder het kopje Footpaths “Ground slope: Themed”.

De kleuren geven de hellingshoek weer. Alleen de delen die steiler zijn dan 30 graden worden gemarkeerd. De betekenis van de is gelijk aan die in Zwitserland en Frankrijk:

• geel: 30-35 graden
• oranje: 35-40 graden
• rood: 40-45 graden
• paars: >45 graden

De indeling is daarmee gelijk aan de indeling die gebruikt wordt in de meeste methoden om het lawinerisico in te schatten. De kleuren worden berekend op basis van een geautomatiseerd gegevensmodel. Als je een keer zonder gids op pad gaat, dan is het aan te bevelen om – zeker bij kritische omstandigheden – zelf na te meten op de stafkaart of alle “veilige” delen van de helling ook echt veilig zijn en dat ook in het terrein nog een keer te beoordelen.

Luchtfoto of stafkaart

Je kunt zelf de achtergrond bij de kaart kiezen. Daarvoor heb je de keuze uit een luchtfoto van verschillende jaren, eventueel gecombineerd met hoogtelijnen, een zwartwit stafkaart of een combinatie. Op onderstaande afbeelding is een combinatie van foto en hoogtelijnen gekozen. Je ziet de top van de Gran Paradiso met daarbij de gletsjers aan de westkant waarover de route naar de top loopt.

Je kunt ook een zwartwit stafkaart krijgen die er iets moderner uitziet dan de handgetekende 1930-kaart die op de officiële Italiaanse website te vinden is. De kaart dateert van 2005, dus de gegevens zijn redelijk actueel. De stafkaart is door het ontbreken van kleuren niet echt voldoende om een papieren stafkaart te vervangen, maar het is wel een prima hulpmiddel bij het plannen van je toer. Zelfs de gletsjerbreuken zijn op de stafkaart ingetekend. Even wennen is dat de rasterlijnen niet op 1 kilometer van elkaar staan, zoals standaard is voor alle andere stafkaarten.

Er is ook een optie om de foto en stafkaart te combineren. Daarvoor moet je inzoomen tot een schaal van 1 : 5.000.

Erg jammer is dat de meeste overzichten stoppen bij de grens van de autonome regio Aosta. Autonomie is prachtig omdat het mogelijk maakt een website te maken met informatie die we graag ook voor de rest van Italië zouden willen zien. Helaas trekken de meeste toerskitochten zich niets aan van de regiogrenzen en wil je ook graag over de grens kunnen kijken. Wat dat betreft hebben de Zwitsers het beter geregeld. Die hebben ook de 10 tot 15 km buiten hun grens op de stafkaart verwerkt.

Printen

Er is ook een handige printfunctie (te vinden in het deelscherm links) voor wie een print in de rugzak mee wil nemen. Het bijbehorende schermpje met instellingen is helaas alleen in het Italiaans beschikbaar. Je kunt zelf de schaal kiezen en de resolutie of het papierformaat waarop je wil afdrukken. Het is slim om een fijne schaal te kiezen (bijvoorbeeld 1 op 10.000) omdat je dan meer details ingetekend krijgt. Tip: Als je wil afdrukken op A4, dan kies je eerst een A3-formaat om toch een flink gebied te bestrijken gecombineerd met een schaal van 1 op 14.143. (Dat is 1 op 20.000 gedeeld door de wortel uit 2).

Klik nogmaals op het blauwe “stampa” dat je in beeld krijgt. Vervolgens krijg je een plaatje op een webpagina te zien en dat sla je op als jpg-bestand (rechts klikken met de muis) en druk je af op een a4tje zodat je toch nog een handzaam formaat overhoudt met schaal 1 op 20.000. De printerinstellingen op je computer kun je instellen op “no scaling” zodat de schaal niet wordt aangepast, want anders loop je het risico dat de printer het plaatje verkleint om een zekere marge over te houden. Je kunt met een liniaal nameten of de schaal nog steeds klopt.

Survival 2.0

Voor de moderne mens, is het op deze website ook mogelijk om alle publieke hotspots op de kaart te tonen. Daarmee kun je dus toch overleven als je een week van huis bent en tijdens je vakantie je tijdlijn op Facebook checken of een foto uploaden naar toerskien.org. In Italië mogen ze dan nauwelijks in staat zijn om een fatsoenlijke stafkaart te produceren, het belang van hun “telefonino” staat hoog op de prioriteitenlijst.

Zelf uitproberen

Je vindt de kaarten op http://geonavsct.partout.it/pub/geosentieri/index.html?lingua=en. Dat is ook de bron van de afbeeldingen in dit artikel. Laat hieronder maar weten wat je ervaringen zijn. Mocht je een andere website vinden met stafkaarten voor andere delen van Italië, dan kun je die hieronder toevoegen.